Sumarið

Senn á enda og því við hæfi að skella saman í smá annál.

Ég gerði mjög mörg plön meðan ég átti að vera læra undir próf í vor; mér tókst að standa við ca. ....eitt!

Ég ætlaði að fara í útilegu sem er samt sjálfsblekking ofaná sjálfsblekkingu í ljósi þess að mér finnst ekkert spennandi að sofa í tjaldi, ég ætlaði að fara útúr bænum en hvað get ég sagt; ég er bæjarrotta af guðsnáð og það var eitthvað meira sem ég ætlaði mér að gera en ég get með engu móti munað hvað það var.

Mér tókst hinsvegar að vinna vel og mikið og hafa gaman að á hverjum einasta degi, að ofgera lifrinni í mér um hverja einustu helgi en ná samt að halda ágætis þoli með skokki og sundi og einstaka capoeiraæfingum á virkum dögum. Ég náði þeim stórkostlega árangri að verða fræg með því að fá mynd og örviðtal við mig í fréttablaðinu (vonbiðlum hefur þó ekki fjölgað af einhverjum ástæðum). Það bættist líka töluvert í vinahópinn minn á feisbúkk sem verður að teljast árangur. 

Það sem stóð hæst uppúr sumrinu var Þingvallarferðin um verslunarmannahelgina. Föstudagurinn fór í að ferja hestana upp á Þingvöll. Beint eftir vinnu skunduðum við afstað, lögðum á og riðum af stað, uppúr 12 á miðnætti vorum við að lenda á Skógarhólum og ég var pínu...bara pínu úrill af þreytu. Dagurinn eftir var án efa sá besti sumarsins, riðum þjóðgarðinn í bongóblíðu, svo mikil var sólin að ég var á hlýrabol. Eftir reiðtúrinn borðaði ég góðan mat með besta fólki í heimi, drakk gott vín sem leiddi svo af sér endalausan söng um Lilla hákarl (ég var í lífshættu það kvöld þar sem Hans Orri var við það að skera mig á háls með lykli).

Annað gott atvik frá sumri var þegar brósi bró kom til landsins og hélt afskaplega gott partý. Það kvöldið voru fjórmenningarnir sameinaðir; Hansel, brósi bró, Lygi og hin einstaka ég. Við stigum hermannadans á stofugólfinu heima við mikinn fögnuð viðstaddra. Hans var sárt saknað á Gay Pride og verður fluttur inn fyrir það næsta sumar.

Missionið sem ég hafði sett mér og náði var að labba á Esjuna. Skammarlegt að segja frá því að þetta var í fyrsta skipti sem ég labba á Esjuna en ó hvað það var fínt. Útsýnið þegar komið var á toppinn með nett blóðbragð í munninum og smá svima var alveg þess virði. Það var rosalega erfitt að labba upp þessa svaðalegu halla sem eru þarna og ég get svo svarið það að það var einhver sem var alltaf að bæta á fjallið þegar við Hans vorum að labba það (tröllskessa í góðum felubúning) því í hvert skipti sem ég leit upp af jörðinni var toppurinn lengra frá. En við komust á endanum. Á leiðinni niður tókst mér að misstíga mig þrisvar á ca. 20 mínútum en vinstri ökklinn slapp að mestu við bólgur, sá hægri kvartar smá. Í dag er ég svo með harðsperrur og það bærast með mér tvenns konar tilfinngingar þegar ég er með harðsperrur; annars vegar finnst mér gott að vera með harðsperru því það þýðir að ég hafi verið að reyna á, hins vegar finnst mér ég ekki í nógu góðu formi að fá harðsperrur eftir göngutúr en það verður unnið í því frá og með mánudeginum 25. ágúst þegar ég verð komin aftur til búdapest, byrjað að æfa capoeira að krafti.

Gott sumar og ég er nú þegar byrjuð að plana næsta.

Plan 1: Ganga fimmvörðuháls með teipaðar fætur!